Ο Κύκλος του Νερού
Το νερό κινείται σε ένα κύκλο μεταξύ της θάλασσας του αέρα και του εδάφους γνωστό σαν τον κύκλο του νερού.
Όταν ο ήλιος θερμαίνει τα ποτάμια, τις λίμνες και τους ωκεανούς κάποια ποσότητα νερού μετατρέπεται σε ατμό. Αυτό το λέμε εξάτμιση.
Ο ατμός αυτός του νερού κρυώνει καθώς ανεβαίνει προς τα ανώτερα ατμοσφαιρικά στρώματα (συμπύκνωση) και σχηματίζει σταγόνες οι οποίες συνενώνονται και σχηματίζουν τα σύννεφα.
Καθώς τα σύννεφα κρυώνουν περισσότερο οι σταγόνες του νερού γίνονται μεγάλες και βαριές και πέφτουν σα βροχή, χαλάζι, χιόνι. Αυτό το λέμε κατακρήμνιση.
Η βροχή πέφτει στο έδαφος και στα ποτάμια και καταλήγει στις λίμνες και στις θάλασσες. Και ο κύκλος του νερού ξαναρχίζει.
Στην πραγματικότητα το νερό που χρησιμοποιούμε και πίνουμε σήμερα είναι το ίδιο που χρησιμοποιούσαν και οι δεινόσαυροι !
Προέλευση και χαρακτηριστικά Πόσιμου Νερού
Το πόσιμο νερό μπορεί να είναι επιφανειακής (ταμιευτήρες, λίμνες, ποτάμια) ή υπόγειας προέλευσης. Το υπόγειο νερό προέρχεται από τους υδροφορείς που είναι υπόγειοι γεωλογικοί σχηματισμοί που έχουν τη δυνατότητα να κατακρατούν τα νερά της βροχής (ατμοσφαιρικές κατακρημνίσεις).
Το νερό που κινείται είτε επιφανειακά είτε υπόγεια, μπορεί να υποβληθεί σε φυσικές ή χημικές μεταβολές, οι οποίες μπορούν να προκληθούν από φυσικούς παράγοντες ή ανθρωπογενείς δραστηριότητες (αστικές, γεωργικές, βιομηχανικές).
Η παρουσία αλάτων είναι φυσιολογική στο πόσιμο νερό καθώς προέρχονται από τα πετρώματα με τα οποία έρχεται σε επαφή και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την γεύση του και την συμπεριφορά του σε επαφή με τους αγωγούς και τον εξοπλισμό χρήσης του, καθώς και τον βαθμό ικανοποίησης των καταναλωτών, ενώ η παρουσία οργανικών ουσιών φυσικής ή τεχνητής προέλευσης είναι ένδειξη ρύπανσης.
Το Νερό είναι Πολύτιμο Αγαθό
Το νερό συχνά το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι το δεδομένο. Αλλά μόνο το 1% του συνολικού νερού της γης είναι διαθέσιμο στον άνθρωπο.
Τα αποθέματα γλυκού νερού ανανεώνονται μέσω του υδρολογικού κύκλου, ωστόσο η διαθέσιμη ποσότητα νερού είναι περιορισμένη και η κατανομή του στον χώρο και τον χρόνο άνιση. Περαιτέρω περιορισμό στη διαθεσιμότητα του νερού δημιουργεί και η ρύπανσή του από ανθρωπογενείς δραστηριότητες.
Οι ρύποι είναι ανεπιθύμητες ουσίες οι οποίες είτε δεν αποτελούν φυσικό συστατικό του νερού, είτε αποτελούν συστατικό του το οποίο περιέχεται σε ασυνήθιστα υψηλές συγκεντρώσεις και μπορεί να είναι σημειακής προέλευσης και επίδρασης και να αντιμετωπίζονται με την επεξεργασία, ή διάχυτης επίδρασης εάν προέρχονται από τη ρύπανση της ευρύτερης περιοχής του υδροφορέα και στην περίπτωση αυτή είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν.
Ορισμένες χημικές ενώσεις ακόμα και σε εξαιρετικά χαμηλές συγκεντρώσεις είναι επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία καθώς και τα υδατικά οικοσυστήματα. Οι τοξικές ουσίες επηρεάζουν την ανάπτυξη, το μεταβολισμό, την αναπαραγωγή και τη συμπεριφορά των οργανισμών.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, τα τελευταία χρόνια η πρόληψη της ρύπανσης των υδάτινων συστημάτων είναι πρωταρχικής σημασίας παγκοσμίως και κατέχει την πρώτη θέση στις προτεραιότητες της διεθνούς κοινότητας. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά στον τομέα αυτό μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών και των αναπτυσσόμενων περιοχών και ως εκ τούτου στην ποιότητα του νερού που καταναλώνουν οι πολίτες των χωρών αυτών.
Από τις αρχές του 2000 σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και στη χώρα μας έχουν τεθεί οι βάσεις για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη της, τόσο τη διαθεσιμότητα των υδάτινων πόρων, όσο και την πρόληψη της ρύπανσής τους, μέσω της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά (2000/60/ΕΚ) και των επί μέρους θυγατρικών Οδηγιών.
Η πολιτική αυτή, παράλληλα με την Οδηγία 91/271/ΕΚ για τη διαχείριση των αστικών λυμάτων συμβάλει καθοριστικά στη διασφάλιση της ορθής διαχείρισης των υδατικών πόρων και την εξασφάλιση της ποιότητάς τους, καθώς εισάγει καινοτόμες θέσεις όπως μεταξύ άλλων είναι η ολοκληρωμένη διαχείριση, η διαχείριση σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης, η αναγνώριση των αναγκών σε νερό των οικοσυστημάτων και η σημασία της συμμετοχής του πολίτη στο σχεδιασμό, τη λήψη των αποφάσεων και την παρακολούθηση της εφαρμογής της πολιτικής για τα νερά.
Το νερό δεν είναι ένα εμπόρευμα, όπως όλα τα άλλα, όμως δεν αποτελεί και αγαθό, στο οποίο η πρόσβαση και η χρήση μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη.
Για τον ρόλο του καταναλωτή στην εξοικονόμηση του νερού , μάθετε από τα παρακάτω άρθρα της ιστοσελίδας μας:
Το Νερό για την Υγεία μας
Όλοι ξέρουμε οτι είναι καλό για μας, αλλά λίγοι άνθρωποι ξέρουν ότι η λήψη μικρότερης από την κανονική ποσότητα νερού προκαλεί αρκετά προβλήματα, όπως ζαλάδες, πονοκεφάλους, προβλήματα νεφρών, δυσκοιλιότητα, αφυδάτωση.
Το σώμα μας χρειάζεται νερό για:
- Τον καθαρισμό του αίματος διαμέσου των νεφρών.
- Τη διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος.
- Την χώνευση των τροφών.
- Τη μεταφορά του φαγητού και του οξυγόνου στα όργανα του σώματος.
- Την αποφυγή της συσσώρευσης αλάτων στο σώμα.
- Την απομάκρυνση των ανεπιθύμητων ουσιών.
- Την απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από τους μύες.
Προδιαγραφές Ποιότητας νερού ανθρώπινης κατανάλωσης – Επεξεργασία
Το νερό για να είναι πόσιμο πρέπει να πληρεί ορισμένες προδιαγραφές που καθορίζονται από την νομοθεσία.
Η νομοθεσία καθορίζει τις ανώτατες αποδεκτές συγκεντρώσεις των ουσιών που περιέχονται στο νερό. Αν δεν πληροί τα κριτήρια αυτά, το νερό θα πρέπει να υποστεί την ανάλογη επεξεργασία ώστε να καταστεί κατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση. Αυτό γίνεται στα διυλιστήρια νερού που χρησιμοποιούνται πάντοτε όταν το νερό προέρχεται από επιφανειακούς ταμιευτήρες (λίμνες, ποτάμια, φράγματα). Όταν το νερό είναι υπόγειο, κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο και η μοναδική απαραίτητη επεξεργασία είναι η απολύμανση, όπως συμβαίνει στο δήμο μας.
Η απολύμανση με χλώριο χρησιμοποιείται παγκοσμίως και εξαιτίας της έχουν εξαλειφθεί οι υδατογενείς λοιμώξεις, όπως η χολέρα και ο τυφοειδής πυρετός από τις αναπτυγμένες χώρες.
Σήμερα έχουν αναπτυχθεί και άλλες μέθοδοι απολύμανσης, όπως ο οζονισμός, η υπεριώδης ακτινοβολία, κάθε μία με τις ιδιαιτερότητες της, αλλά το σημαντικότερο μειονέκτημα τους είναι ότι δεν διατηρείται υπολειμματική δράση του απολυμαντικού κατά τη διαδρομή του νερού μέσα στο δίκτυο ύδρευσης, ώστε να προστατεύεται η υγιεινή του μέχρι τη βρύση του καταναλωτή.
Έτσι ακόμα και αν κάποιος αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει άλλη μέθοδο απολύμανσης θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει και τη χλωρίωση για να εξασφαλίσει απολυμαντική δράση στο δίκτυο ύδρευσης.
Κάθε απολυμαντικό, όπως και το χλώριο ενδέχεται να δημιουργήσει παραπροϊόντα όταν αντιδράσει με κάποιες ουσίες που τυχόν να υπάρχουν στο νερό.
Η νομοθεσία καθορίζει τις ανώτατες επιτρεπτές συγκεντρώσεις για τις ουσίες αυτές, οι οποίες πρέπει να διατηρούνται στα δυνατότερα χαμηλά επίπεδα χωρίς να διακυβεύεται η αποτελεσματικότητα της απολύμανσης.
Μάθετε περισσότερα για την ποιότητα του πόσιμου νερού, την επεξεργασία του και τον έλεγχο της χλωρίωσης στο δήμο μας.
